CNN
—

Kiam li alvenis en la sudkorea urbo Seulo fine de aŭgusto, usona interŝanĝa studento Steven Blesi rapide disvolvis larĝan amikaron el la tuta mondo.

La 20-jara el Atlanta studis en la urbo Hangyang-universitato, kadre de programo de usona studado eksterlande. Li planis renkontiĝi kun pluraj homoj de la kurso sabate en la distrikto Itaewon de Seulo, por festi Halovenon kun miloj da aliaj junaj festenuloj.

Sed kiam li ne aperis, liaj amikoj kaj familio komencis panikan serĉon por elspuri lin, antaŭ poste ekscii, ke li mortis en la homamaso premas en troloĝata strateto kiu mortigis 156 plejparte junulojn.

La plej bona amiko de Blesi en la programo estis Ian Chang, 21, de Florido, kiu ankaŭ estis sia najbaro en iliaj universitataj dormejoj.

“Ni preskaŭ ŝatas aventurojn, fari spontaneajn aferojn,” Chang diris al CNN en ekskluziva intervjuo ĉi-semajne. “Kaj nur esplorante la urbon.”

Blesi amis “danci, trinki, amuziĝi,” Chang diris, kaj “ĉiufoje kiam li renkontis iun novan, li havis grandan efikon al ili.”

Sabate nokte, Chang kaj Blesi devis renkontiĝi en la mallarĝaj stratoj de Itaewon, populara distrikto vicita de noktokluboj, trinkejoj kaj rapidmanĝejoj. La paro estis kune pli frue tiun tagon, tiam Chang iris hejmen por ŝanĝiĝi.

“Ĉe la komenco ni nur volis iri al Itaewon por vidi kiel ĝi estis, vidi kio estas tiel speciala pri Haloveno tie,” diris Chang. “Ĉar ni aŭdis de homoj (ke) Itaewon estos granda dum Haloveno.”

Sed kiam li alvenis en Itaewon ĉirkaŭ la 21:40, Chang ekkomprenis la danĝeron kiu disvolviĝis. Li sendis al Blesi Snapchat-mesaĝon je 10:17 p.m. instigante lin eviti Itaewon, kaj renkontiĝi en la najbareco de Hongdae anstataŭe.

“Ĝi estas tro pakita. Kaj ne estas loko por iri,” diris la mesaĝo de Chang.

Ĉar novaĵo disvastiĝis de la hororo kiu disvolviĝis en la Itaewon-strateto dum la venontaj malmultaj horoj, la aliaj amikoj de Blesi ankaŭ provis voki kaj mesaĝi lin.

“Vi povas veni al mia loko… ĉi tie estas sekure. Kie vi estas Steven?” mesaĝis 24-jara belga interŝanĝa studento, Wassim Essebane, ĉirkaŭ la 1-a matene dimanĉe per KakaoTalk, sudkorea mesaĝa programo simila al WhatsApp.

Alia amiko, Stefanie Reuss, 22-jara, ankaŭ provis spuri Blesi de ŝia hejmo pli ol 8,000 kilometrojn (4,970 mejloj) for en Aŭstrio. Reuss helpis levi la alarmon, afiŝante mesaĝojn sur Instagram kaj Twitter provante trovi lin.

Unu el la homoj, per kiuj Reuss estis kontaktita, estis 19-jaraĝa Olivia Kim el Houston, Teksaso, kiu geamikis kun Blesi dum kelkaj semajnoj. Kim planis iri al Itaewon sabate nokte, sed ŝanĝis planojn lastminute. Ŝi devis iri en rendevuo kun Blesi dimanĉe posttagmeze.

“Steven kaj mi parolis unu kun la alia preskaŭ ĉiutage dum proksimume monato post nian unuan rendevuon komence de oktobro,” Kim diris al CNN. “Mi tuj adoris lian emocian malavarecon, spritecon, aventuran spiriton kaj optimisman personecon.”

Kim perdis kontakton kun Blesi sabate, kaj kiam li ankoraŭ ne respondis dimanĉe matene, ŝi komencis maltrankvili, ke li estas unu el la viktimoj.

Reen hejme en Atlanta, la patro de Blesi, Steve, ankaŭ kreskis ĉiam pli malespera.

“Eble duonhoron antaŭ ol ĉi tiu tragedio okazis, mi mesaĝis al li per WhatsApp … ‘Mi scias, ke vi estas ekstere. Restu sekura. Mi amas vin.’ Kaj mi neniam ricevis respondon,” diris la patro de Blesi.

Dum la sekvaj horoj, la ripetaj sopiritaj vokoj kaj mesaĝoj restis neresponditaj.

Ĉirkaŭ la 6-a matene dimanĉe, Chang diris, ke la patrino de Blesi retpoŝtis al li, serĉante helpon por elspuri sian filon. Chang diris, ke ili provis voki ĉirkaŭ la hospitaloj en Seulo, rekrutante siajn kore-parolantajn amikojn por helpi.

Sed ĉirkaŭ tagmezo dimanĉe, ili ĉiuj eksciis la novaĵon, kiun ili plej timis, post kiam ili estis rakontitaj de la patro de Blesi, kiu estis informita de la usona ambasado.

Alia usona studento de la programo, 20-jaraĝa Anne Gieske el Kentukio, ankaŭ mortis en la homamaso sabate nokte. Ŝi estis kun Blesi pli frue en la vespero, kvankam estas ne klare ĉu ili estis kune kiam ili mortis.

Pli frue vespere, la junaj festenantoj opiniis, ke la troplenaj stratoj en la distrikto Itaewon de Seulo estas parto de la amuzo de la halovena sperto.

“En la komenco ni pensis, ke ĝi estis amuza,” diris Anne-Lou Chevalier, 22-jaraĝa franca interŝanĝa studento, kiu postvivis la homamason. “Ni aŭdis, ke Halloween en Itaewon estis mirinda.”

Sed kiam ĉirkaŭ 100,000 homoj finfine amasiĝis en la mallarĝajn stratetojn kaj stratetojn, paniko komencis eki.

“Ni (komencis) esti tre, tre kunigitaj kaj disbatitaj, kaj tiam ni aŭdis kelkajn homojn krii kaj plori,” diris Chevalier.

“Ni provis helpi homojn, ĉar estis multaj homoj (kiuj) ne povis spiri,” diris ŝia amikino 18-jara Alice Sannier, ankaŭ el Francio.

La amikoj disiĝis en la kaoso de la homamaso, kaj Chevalier svenis dufoje pro la enamiĝo, aldonante, ke ĝi sentis “kiel morto”.

“Mi memoras, ke mi ne havis aeron, do mi komencis sufoki,” diris Chevalier. “Iel mi estis evakuita kun mia amiko, do mi estas tre, tre bonŝanca.”

La du amikoj diris, ke iliaj etaj kadroj igis ilin pli vundeblaj.

“Ĉar ni estas malgrandaj en grandeco, estis multaj eksterlandanoj kiuj estis (multe) pli altaj kaj ili ĉirkaŭis nin, do iam vi ne povas havi iom da aero, kaj tiam vi ektimiĝas,” diris Chevalier.

En totalo, 101 virinoj kaj 55 viroj estis mortigitaj en la katastrofo.

Sannier kaj pluraj aliaj ĉeestintoj, kiuj parolis al CNN, diris, ke ili vidis plurajn homojn puŝi en la homamason, kio estas enketata kiel ebla ellasilo por la domenefiko kiu okazis.

“Ĉiuj puŝis, tial tiom da homoj mortis,” diris Sannier, aldonante, ke ili ne vidis policanojn kiam ili estis en la plenplena aleo.

Registroj montras, ke dek unu vokoj estis faritaj al polico por averti pri la situacio en Itaewon antaŭ ol la enamiĝo okazis sabate vespere, kaj la estro de la Nacia Polica Agentejo de Sud-Koreio diris, ke la polica respondo al tiuj vokoj estis “neadekvata”. Enketo okazas.

Amikoj kaj familioj de la viktimoj ĵus komencas prilabori tion, kio okazis al siaj amatoj, multaj el kiuj ĵus komencis en la vivo.

“Ĝi estas neimagebla,” Reuss diris al CNN.

Reuss renkontis Blesi kiam ŝi pasigis tri semajnojn vojaĝante en Seulo en septembro. Ili rapide amikiĝis, festante kune kaj farante karaokeon kaj manĝante korean barbekuon, kaj ili faris planojn vojaĝi kune en Eŭropo.

“Li estis scivolema pri la mondo,” diris Reuss. “Li havis tiom da sonĝoj. Mi tre similas al li. Ĝi malĝojigas min.”

La patro de Blesi diris, ke lia filo “ĉiam estis aventuristo.” Li estis aglo-skolto, ŝatis basketbalon kaj volis lerni plurajn lingvojn, li diris.

“Li havis nekredeble brilan estontecon, kiu nun malaperis,” li aldonis.

Unu el la plej lastatempaj aventuroj de Blesi kaj Chang estis ekskurso antaŭ kelkaj semajnoj, al la monta insulo Jeju ĉe la sudokcidenta marbordo de Sud-Koreio.

“Ni (estis) nur ĉiuj impresitaj de kiom malproksime ni estis de hejme,” diris Chang. “Iri ĉiujn ĉi tiujn aventurojn kune. Kaj esplorante ion pri kio ni verŝajne ne pensis antaŭ unu jaro.”

Krom promeni kaj ĝui la manĝaĵon kaj noktan vivon de Sud-Koreio, Blesi ankaŭ amis ĝiajn kulturajn tradiciojn.

“Li neniam estis en Azio, do li vere volis esplori,” diris Chang. “Li estis vere ekscitita eniri, ekzemple, templojn.”

Lia amiko Essebane diris al CNN, ke Blesi estis “tute bonega ulo.”

“Li estis afabla, malferma, sentis vin komforta, havis tian varman personecon, kaj li estis amuza,” diris Essebane. “Mi neniam forgesos pri li.”

En nur kelkaj monatoj de konado unu la alian, Chang diris, ke li pensis pri Blesi kiel sia “frato”.

“Steven estis la plej afabla persono iam ajn,” Chang diris.

“Mi nur ĝojas havi lin en mia vivo,” li aldonis. “Mi dezirus, ke mi povus krei pli da memoroj kun li.”